Daha Fazla Guacamole, Daha Az Cips Avokado Ve Açlığın Değerlendirilmesi
Farklı besinlerin açlık üzerinde farklı etkileri vardır. Bu çalışma, avokado için karbonhidrat değişiminin tokluk ölçümlerini etkileyip etkilemediğini araştırdı.
Rafine karbonhidratlar ve Batı diyeti gibi doymuş yağ asitleri (SFA’lar) yüksek diyetler, koroner kalp hastalığı ve tip 2 diyabet ile ilişkilendirilmiştir. Bu diyetler, vücutta oksidasyon ve iltihaplanmayı artırarak, glikoz ve insülin seviyelerini yükselterek sorunlara neden olabilir. Öte yandan, Akdeniz ve DASH diyetleri gibi tekli doymamış yağ asitleri (MUFA’lar) yüksek diyetler, düşük aterojenik LDL (düşük yoğunluklu lipoprotein)-kolesterol seviyeleri gibi kardiyoprotektif ve faydalı metabolik etkilerle ve geliştirilmiş insülin duyarlılığı ile ilişkilendirilmiştir.
Daha önce yapılan birkaç çalışma, verilen bir diyetin makro besin profili (diyet lifi dahil) ile doygunluk etkileri arasında açık bir bağlantı kurmuştur. Yağlar genel olarak karbonhidrat ve proteinden daha az doyurucu olarak kabul edilmekle birlikte, enerji eşdeğeri koşullarını kullanan çalışmalar, doygunlukta her iki makro besin maddesinden farklı olmayabileceğini göstermektedir.
İncelemeler, yüksek yağlı yemeklerin ve lifin tokluk üzerindeki etkisine ilişkin kesin olmayan sonuçlar bildirmiştir, ancak bunun nedeni çalışma tasarımındaki farklılıklar ve hormonal ve sübjektif tokluk ölçümleri arasında çok az bir anlaşma olması olabilir. Ayrıca, bu araştırmalar öncelikle sağlıklı kilolu yetişkinlerde gerçekleştirilmiştir, obez veya kilolu yetişkinler bu tür diyet değişikliklerinden farklı şekilde tepki gösterebilir ve potansiyel olarak daha fazla fayda sağlayabilir.
Yağ ve liflerin mide boşalmasını yavaşlattığı, glikoz ve insülin tepkisini düzenlediği ve tokluğu etkileyen bağırsak hormonlarını değiştirdiği gösterilmiştir. Çalışmalar, yağların, Peptid YY (PYY), kolesistokinin (CCK) ve glukagon benzeri peptid-1 (GLP-1) dahil olmak üzere birçok doyma hormonunun salımını uyardığını göstermektedir. Yağların artan lif alımından gecikmiş olarak alınması, bu hormonların daha fazla salınmasına ve doygunluğun artmasına neden olabilir, ancak az sayıda çalışma yağ ve lifin potansiyel birleşik etkisi üzerinde odaklanmıştır.
Avokadolar yağ bakımından yüksek (özellikle MUFA’lar) ve liflidir ve daha önce avokado içermeyen bir öğünle karşılaştırıldığında yemek yeme arzusunda azalma ve yemek memnuniyetinde azalma olduğunu göstermiştir. Bu çalışmanın yazarları, karbonhidrat replasmanının yarım (yaklaşık 68 gram) veya bir bütün (yaklaşık 136 gram) avokado ile enerji eşdeğeri öğünlerdeki glisemik cevap, endotel fonksiyonu, doygunluk ve bağırsak üzerindeki etkisini değerlendirmek üzere kapsamında hormonları incelemiştir.
Avokado, her ikisinin de mide boşalmasını yavaşlattığı, glikoz ve insülin tepkilerini modüle ettiği ve doygunluğu etkileyen bağırsak hormonlarını değiştirdiği iyi bir yağ ve lif kaynağıdır. Çalışmanın yazarları, enerji eşdeğeri öğünlerde değişen miktarlarda avokado ile karbonhidrat replasmanının glisemik cevap, endotel fonksiyonu, doygunluk ve bağırsak hormonları üzerindeki etkisini değerlendirmeyi amaçlamıştır.
Çalışma
Bu çalışmada, bir öğünde izokalorik olarak karbonhidrat enerjisinin yerine getirilmesinin avokado kaynaklı yağlar ve liflerle doygunluk etkileri araştırıldı.
Randomize bir 3-kol, 6-saat, çapraz klinik denemesinde, otuz bir fazla kilolu / obez yetişkin, az yağlı bir kontrol yemeği (% 76 karbonhidrat, enerji olarak% 14 yağ, 5 g lif, ~ 640 kcal) veya toplam yağ ve enerjide benzer yüksek yağlı yemekler tüketti, ancak avokado kaynaklı yağ ve lif içeriğini üç ayrı olayda yarıdan (68 g;% 51 karbonhidrat, enerji olarak% 40 yağ, 8.6 g lif) veya bütün avokadodan (136 g;% 50 karbonhidrat, enerji olarak% 43 yağ, 13.1 g lif) arttırdı.
Görsel analog ölçekleri (VAS) 6 saat boyunca subjektif doygunluğu değerlendirdi. Doygunluk / iştahla ilgili hormonlar, VAS’dan hemen sonra toplanan kanda ölçüldü. Tam avakado ve az yağlı kontrol yemeği VAS’ın hormonlarla ilişkisini değerlendirmek için kademeli olarak çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Açlık bastırma tam avakado’dan sonra az yağlı kontrol yemeği öğününe göre daha da artmıştır (p <0.01).
Denekler, hem yarı hem de tam avokado’dan sonra az yağlı kontrol yemeğinden daha memnun olduklarını belirtmişlerdir (p <0.05). Az yağlı kontrol yemeği ve tam avokado ve yarım’dan sonra dolgunluk daha fazlaydı (p <0.005). PYY ve GLP-1, tam avokado’ya karşı az yağlı kontrol yemeği’den (p <0.05) sonra anlamlı şekilde yükselirken, insülin az yağlı kontrol yemeğine karşı tam avokado’dan sonra anlamlı şekilde daha yüksekti (p <0.0001). Ghrelin, az yağlı kontrol yemeği ile bütün avokado’dan daha fazla baskılanmıştır (p <0.05).
Regresyon analizi, PYY’nin tam avokado’dan sonrası subjektif tokluk ile ilişkili olduğunu gösterirken, artan insülin az yağlı kontrol yemeği sonrası subjektif toklukta değişiklikler öngördüğünü gösterdi. Yüksek karbonhidratlı bir öğün içindeki karbonhidratların avokado türevi yağ-lif kombinasyonu ile değiştirilmesi, öncelikle PYY’ye karşı insülinin aracılık ettiği tokluk hislerini arttırdı. Bu bulguların iştah yönetimi ve metabolik kaygıları ele almak için önemli etkileri olabilir.
