Çinko Tip 2 Diyabetten Uzak Bir Alternatif Yolumudur?

Çinko, tip 2 diyabetli insanlar için glisemik kontrol ile yardımcı olabilir. Fakat aynı zamanda diyabet öncesine de yardımcı olabilir mi?

Arka Fon: Bu çalışmada çinko desteğinin glisemik kontrol, diğer kardiyometabolik ve antropometrik parametreler üzerindeki etkileri ve diyabet öncesi hastalık progresyonu değerlendirildi.

Yöntemler: Randomize çift kör, plasebo kontrollü Faz 2 klinik çalışması, tedaviye randomize olarak (1: 1) atanan 200 hastada (% 43 erkek; ort. Yaş = 51.8 ± 7.3 yıl) 12 aylık bir süre boyunca yapıldı. Tedavi grubuna çinko (günde 20 mg) verildi. Denekler başlangıçta ve 1, 3, 6 ve 12 ayda değerlendirildi. Birincil sonuç, glisemik kontrolde taban çizgisinden değişiklikti. Sürekli bağımlı değişkenler olarak kullanılan başlangıçtan müdahale sonrası sonuç değişkenlerinde değişiklik ile çoklu regresyon analizleri yapıldı.

Sonuçlar: Her iki grupta, denemeden önce ortalama kan çinko konsantrasyonları normalin altındaydı (15.29-21.41 µmol / L). 12 aylık takip süresince, katılımcıların anlamlı olarak daha yüksek bir yüzdesi, çinko ile tedavi edilen gruba kıyasla kontrolde tip 2 diyabet geliştirdi (sırasıyla% 25.0 ve% 11.0; P = 0.016).

Açlık plazma glukozu (FPG), oral glikoz tolerans testinde (OGTT) 2-h glikoz seviyeleri, insülin direncinin (HOMA-IR) homeostaz modeli değerlendirmesi, toplam kolesterol (TC) ve düşük yoğunluklu  lipoprotein kolesterol (LDL-C) ) tedavi edilen grupta β-hücre fonksiyonunda belirgin düzelme ile anlamlı derecede düşüktü.

Dört regresyon modelinin hepsinde, bağımlı değişkenlerin en iyi kestiricisi (örn., FPG’de değişim, OGTT’de 2-h glukoz, HOMA-IR ve β-hücre fonksiyonunun homeostatik model değerlendirmesi) çinko tedavisi idi.

• HOMA-IR : β-hücre fonksiyonunu ve insülin direncini (IR) bazal (açlık) glikoz ve insülin veya C-peptid konsantrasyonlarından değerlendirmek için bir yöntemdir.

Sonuçlar: Çinko takviyesi, β-hücre fonksiyonunu geliştirirken kan şekerini ve insülin direncini azaltmıştır. Ayrıca, takviye, diyabet hastalığının ilerlemesini azalttı ve TC ve LDL-C üzerinde yararlı etkileri vardı.

Referans

https://www.ncbi.nlm.nih.gov