Arkaplan: Sürekli enerji kısıtlamasının, yağsız kütle azalması, aşırı yeme için telafi edici motivasyon ve azalmış tokluk nedeniyle sorunlu olduğu iddia edilmektedir. Aralıklı enerji kısıtlaması , bu sınırlamaların bazılarını azaltabilecek alternatif bir davranışsal kilo kaybı stratejisidir.
Amaç: DIVA (İştahta Diyet Kaynaklı Değişkenlik ) çalışmasının amacı, kilo kaybı derecesi (%% 5) eşleştiğinde Sürekli enerji kısıtlaması ve Aralıklı enerji kısıtlamasının iştah üzerindeki etkilerini karşılaştırmaktı.
Yöntemler: Aşırı kilolu / obezitesi olan kadınlar (Vucüt kütle indeksi 25.0-34.9 kg / m2; yaş 18-55 yaş), bu kontrollü besleme randomize çalışma için Sürekli enerji kısıtlaması (günlük% 25 enerji kısıtlaması) ve Aralıklı enerji kısıtlamasıyla (alternatif istenildiği kadar ve % 75 enerji kısıtlama günleri) denemeye alındı.
İnceleme günleri, sabit enerjili bir kahvaltıya ve yeme davranışı özelliklerine yanıt olarak vücut kompozisyonunu, istenildiği kadar enerji alımını ve subjektif iştahı değerlendirmek için başlangıçta ve müdahale sonrası gerçekleştirildi. Başlangıç ölçümlerinden sonra katılımcılar Sürekli enerji kısıtlaması (n = 22) veya Aralıklı enerji kısıtlamasına (n = 24) tahsis edildi. Protokol başına analizler (12 hafta içinde ≥% 5 WL) tekrarlanan ölçümler ANOVA kullanılarak gerçekleştirilmiştir.
ANOVA : Varyans analizi, bir örnekte grup ortalamaları arasındaki farklılıkları analiz etmek için kullanılan istatistiksel modellerin ve bunların ilişkili tahmin prosedürlerinin bir koleksiyonudur.
Sonuçlar: 37 tamamlayıcının otuzu % ≥5 kilo kaybına ulaştı [Sürekli enerji kısıtlaması (n = 18): 57 ± 16 gün içinde % 6,3 ± 0,8, Aralıklı enerji kısıtlaması (n = 12): 67 ± 13 gün içinde% 6,6 ± 1,1; % kilo kaybı P = 0.43 ve gün P = 0.10].
Yağ kütlesi grup farklılıkları olmadan [-3.9 (% 95 güven oranı: -4.3, -3.4) kg] ve yağsız kütle [-1.3 (% 95 güven oranı: -1.6, -1.0) kg] kilo kaybı sonrası (P <0.001) azaltıldı.
Kendi kendine seçilen yemek büyüklüğü sürekli enerji kısıtlaması sonrası kilo kaybında azaldı (P = 0.03), ancak Aralıklı enerji kısıtlamasında değil (P = 0.19). Açlık EAA, grup farkı olmaksızın kilo kaybı sonrası azaldı (P <0.05). Tokluk katsayısı değişmeden kaldı ve her iki grupta da benzerdi. Her iki müdahale de diyet kısıtlaması, yeme isteği, açlığa yatkınlık ve aşırı yemek yemeyi iyileştirdi (P <0.001).
Karar: Sürekli enerji kısıtlaması veya Aralıklı enerji kısıtlaması yoluyla kontrollü ≥% 5 kilo kaybı, vücut kompozisyonundaki değişiklikleri, açlıktaki azalmaları ve yeme davranışı özelliklerindeki iyileşmeleri farklı şekilde etkilemedi. Bu, ne Sürekli enerji kısıtlaması ne de Aralıklı enerji kısıtlamasında aşırı kilolu / obezitesi olan kadınlarda iştahta telafi edici uyarlamalara yol açmadığını göstermektedir. Bu deneme clinictrials.gov’da NCT03447600 olarak kaydedildi.
Referans
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
