Son kanıtlar, yüksek doz farmasötik dereceli omega-3’lerin kardiyovasküler hastalığı etkileyebileceğini düşündürmektedir.
Periferik arter hastalığı, periferik arterlerin bir veya daha fazlasının kısmen veya tamamen tıkandığı, sıklıkla tıkalı olarak adlandırılan bir hastalıktır. Periferik arter hastalığının dünya çapında 200 milyondan fazla kişiyi etkilediği tahmin edilmektedir. Bloke / tıkanmış damarlar, öncelikle kan dolaşımındaki plakların sonucudur, bu da sadece kan akışını kısıtlamakla kalmaz, aynı zamanda dolaşım ihtiyaçlarına cevap olarak vaskülatürün genişleme yeteneğini de büyük ölçüde azaltır.
Periferik arter hastalığı için uzun zincirli, omega-3-çoklu doymamış (omega-3) yağ asitleri, özellikle eikosapentaenoik asit (EPA) ve dokosaheksaenoik asit (DHA) potansiyel terapötik seçenekler olarak araştırılmıştır. Bu uzun zincirli omega-3’lerin, önceki çalışmalarda akım aracılı dilatasyon (FMD) ile değerlendirildiği gibi kan akışını ve damarsal fonksiyonunu iyileştirdiği gösterilmiştir.
Son zamanlarda, bu etkinin çok sayıda çalışmada gözlendiğini gösteren bir meta-analiz yapılmıştır. FMD, endotelin kan akışındaki artışlara ne kadar duyarlı olduğunun bir ölçümüdür. FMD’nin temelleri Şekil 1’de kapsanmaktadır. Çalışmalarda klinikte olduğundan daha fazla ölçülürken, FMD kardiyovasküler olaylar veya kardiyovasküler ölüm gibi hastalık sonuçlarını tahmin etmek için yararlı bir ölçümdür.
Omega-3’lerin FMD üzerindeki yararlı etkilerini gösteren önceki kanıtlara rağmen, periferik arter hastalığı olan insanlar arasında kanıt eksikliği vardır. Bu çalışma periferik arter hastalığı olan kişilerde omega-3 takviyesinin endotel fonksiyonu üzerindeki etkisini inceleyen randomize, tek merkezli, çift kör, plasebo kontrollü bir çalışmadır.
Periferik arter hastalığı, endotel disfonksiyonunu içeren periferik vaskülatürün bir hastalığıdır. Omega-3 yağ asitlerinin, periferik arter hastalığı olmayan insanları içeren daha önceki çalışmalarda endotel fonksiyonunu iyileştirdiği gösterilmiştir. Bu çalışma, periferik arter hastalığı olan kişilerde omega-3 takviyesinin endotel fonksiyonu üzerindeki etkisini inceleyen randomize, çift kör, plasebo kontrollü bir çalışmadır.
Çalışma
Periferik arter hastalığı (PAD) olan hastalarda omega-3 çoklu doymamış yağ asitleri (n3-PUFA) takviyesinin potansiyel faydaları için sadece sınırlı kanıt bulunduğundan, 4g n3-PUFA’nın endotelyal işlev ve inflamatuar belirteçler üzerindeki etkileri araştırıldı. Rutherford evre 2 veya 3 olarak sınıflandırılan ve kardiyovasküler faktörlerin iyi kontrol altına alınmış stabil PAD’si olan yetmiş hasta, çift kör bir şekilde 3 ay boyunca günde 4 g n3-PUFA veya plasebo almak üzere randomize edildi.
Primer sonlanım noktası, akış aracılı vazodilatasyon (FMD) ile değerlendirilen endotelyal işlevdi. Ayrıca, ayak bileği-kol indeksi (ABI), maksimum ve ağrısız yürüme mesafeleri belirlendi. N3-PUFA alımını yansıtan omega-3 indeksinin yanı sıra pro-enflamatuar, endotel ve trombosit aktivasyon belirteçlerini içeren lipit parametreleri aynı zaman aralığında ölçüldü.
Günlük 4g n3-PUFA ile 3 aylık tedaviden sonra plasebo (n3-PUFA, medyan (IQR) ile karşılaştırıldığında FMD’de anlamlı bir iyileşme gözlendi: Δ % 3.7 (-1.8, 7.1) ve plaseboya göre: Δ -0.5 (- 6.5, 3.0), P = gruplar arasında 0.01). 3 aylık bir kullanılmayan ara döneminden sonra bu yarar sürdürülmedi (n3-PUFA, medyan (IQR): Δ % 0.6 (-2.2, 5.6) – plaseboya karşı: Δ -0.9% (-6.6, 6,7), P = 0.20).
N3-PUFA’ya yanıt olarak, omega-3 indeksinde belirgin bir artış ile lipit parametrelerinde bir iyileşme görülmüştür. Diğer parametreler için değişiklik bulunamadı. Sonuç olarak, PAD’li hastalarda 4g / gün n3-PUFA endotel fonksiyonunu geliştirdi, ancak yürüme kapasitesini geliştirmedi. Bu nedenle, N3-PUFA takviyesi, büyük ölçekli çalışmalarda test edilmesi gereken PAD hastalarında aşırı kalp riskinin azaltılması için potansiyel bir aday olabilir.
Deneme kaydı: ClinicalTrials.gov NCT01367145.
