Phenylethylamine (Feniletilamin) Nedir Ve Ne İşe Yarar ?

Bir eser amin ve dopamin ve serotonin gibi birçok ‘mutlu hormon’ etkeni olan Phenylethylamine (Feniletilamin), inaktif bileşenlere hızlı bir şekilde parçalanması nedeniyle sınırlı ek kullanıma sahip beynin önemli bir molekülüdür.

Bilmen Gerekenler

Ayrıca şöyle bilinir

PEA, Phenylethylamine (Feniletilamin), fenetilamin, β-fenetilamin, Benzenetanamin

Phenylethylamine (Feniletilamin) Bir Formudur

Nootropik

Aşağıdaki İçin Kullanılır

• Bilişsel İşlev ve Beyin Sağlığı
• Ruh hali

Phenylethylamine (Feniletilamin) Tarihi

İlk izole edilmiş ve tanımlanmış feniletilin Marceli Nencki tarafından bulunmuştur. 1847’de Polonya’da doğan Nencki, biyokimya alanının öncülerinden biriydi. Üre sentezinin biyokimyasını inceleyen önemli bir çalışma yaptığı ünlü fizyolog Ivan Pavlov ile işbirliği yaptı. Daha sonraki kariyerinde, oksijeni dokulara taşımaktan sorumlu olan kırmızı kan hücrelerindeki kimyasal olan hemoglobini incelemiş ve karakterize etmiştir. Nencki izole Feniletilamini jelatin’den ayrıştırdı ve 1876’da bu keşfini sundu.

Nencki’nin ilk keşfinden sonra, diğer bilim adamları, çoğunlukla çürüyen ya da fermente edici gıdalarla ilişkili olarak, Feniletilamini tanımladılar. Nencki’nin proteini Jules Jeanneret, akıl hocalarının sonuçlarını ve izole Feniletilamini jelatin’ten yeniden üretti. Schulze ve Barbieri, oksijensiz bir ortamda bulunan bakterilerin 1879’da amino asit fenilalanini kimyasal olarak Feniletilamine dönüştürdüklerini keşfettiler.

Bedende Feniletilamin

Bilim adamları, 1900’lere kadar bezelyenin nörokimyadaki önemli rolünü anlamadılar. 1995 yılında yayınlanan “Nöropsikiyatri ve Klinik Nörobilimler Dergisi”, H.C. Sabelli ve J.I. Javaid, Feniletilaminin ana kimyasal metaboliti düzeylerinin depresif ve şizofreni hastalarında düşük olduğunu gözlemledi; Ayrıca, Feniletilamin uygulamasının depresif hastalarda ruh halini iyileştirdiğini de gözlemlemişlerdir. Feniletilamin metabolizmasının daha fazla araştırılmasının depresyonun tanı ve tedavisinde yararlı olabileceğini öne sürmüşlerdir.

“İngiliz Spor Tıbbı Dergisi” nde yayınlanan A Szabo, E Billett ve J Turner’ın 2001 tarihli bir yazısı, Feniletilaminin depresyondaki rolünü daha da araştırdı. Bu makale, depresyonla mücadelede fiziksel egzersizin iyi bilinen terapötik rolünün kısmen depresyondaki hastalarda duygudurumun artmasıyla ilişkili Feniletilamin düzeylerinin artmasına neden olabileceğini öne sürmüştür. Çalışmada, egzersizin Feniletilamin seviyelerini arttırdığı görülmüş ve bunun egzersizin antidepresan etkileri için bir etki mekanizması olduğu öne sürülmüştür.

Çikolatanın yüksek konsantrasyonda Feniletilamin içermesine rağmen, bunun beynin kimyasında önemli bir rol oynaması olası değildir. 1983’te Michael Liebowitz’in “Aşkın Kimyası” adlı popüler kitabı yayınlandı; Çikolata yemenin tüm Feniletilamin yüzünden sizi mutlu edeceği fikrini popüler hale getirdi. Şimdi biliyoruz ki çikolatadaki Feniletilamin çok azı onu beyninize yapacaktır. Aslında, doğrudan uygulanan Feniletilamin bile, anti-depresif etkileri sadece selegilin gibi bir monoamin oksidaz B inhibitörü ile birleştirildiğinde gösterir.

1 Kaynaklar ve Kompozisyon

1.1 Kaynaklar ve Yapı

Phenylethylamine (Feniletilamin) ( 2-feniletilamin ), fenetilamin ve akronim PEA ile eş anlamlı olan alkaloid içeren küçük bir amino asittir.İnsan vücudunda bir nörotransmitter rolü vardır [1] ve diğer biyoaktif amino asitlere göre düşük miktarda olduğu için bir eser amin olarak bilinir. [2]

Yapısal olarak, temel fenetilamin omurgası (2-feniletilamin), kısa bir iki karbonlu zincir yoluyla bağlı tek bir azot grubuna sahip bir benzen halkası içerir; nitrojen grubuna bağlanan nihai karbonda bir metilasyon meydana gelmesi durumunda, oluşan omurga baz amfetamin yapısındadır. [1] Feniletilamin omurgası, omurgasında hidroksilasyona sahip olmadığı için katekolaminlerden farklıdır ve omurganın hidroksilasyon ve metilasyon ile sentetik modifikasyonlar, çeşitli feniletilamin bazlı halüsinojenik ilaçlarla (örn. Meskalin) sonuçlanır.

• Hidroksilasyon :Bir hidroksil grubunu organik bir bileşiğe sokan kimyasal bir işlemdir. Biyokimyada, hidroksilasyon reaksiyonları çoğu zaman hidroksilaz adı verilen enzimler tarafından kolaylaştırılmaktadır.
• Katekolamin : Böbreklerin üzerine oturan adrenal bezlerin ürettiği hormonlardır. Dopamin, epinefrin (adrenalin) ve norepinefrin ana katekolaminlerdir.
• Metilasyon : Metilasyon, bir hidrojen atomunun yerine daha büyük bir karbon zincirinden ziyade bir metil grubuyla bir alkilasyon şeklidir.

Çeşitli yosunlarda [3] ve bakterilerde, [4] tiramin, oktopamin ve hordenin gibi alkaloidlere benzer şekilde doğal olarak bir dahili amin olarak görülebilir; biyojenik bir amin olarak görülür. [4] Fermente etmek için kullanılan bakterilere ikincil olarak bulunan natto’da (geleneksel Japon yemeği) bulunabilir [4] ve yumurtalarda [5] ve ayrıca L-fenilalaninin termal bozunması sırasında üretilen çikolata (ana amino asit) bulunabilir. [6]

Phenylethylamine (Feniletilamin), aynı zamanda ortalama diyette yaklaşık 4 gr olduğu tahmin edilen diyet L-fenilalaninden (bunun diyet proteininin bir bileşeni olması nedeniyle) üretilebilir, [7] ancak tüm L-fenilalaninin, β- Feniletilamin, fenilalanin hidroksilaz yoluyla L-tirozin‘e dönüştürülebileceği içindir. [8] [9]

1.2 Fizikokimyasal Özellikler

Phenylethylamine (Feniletilamin), 121.17964 g / mol molar kütlesine sahiptir ve yağda düşük çözünürlük olmasına rağmen, çift damıtılmış suda (ddH20) ve plazmada yüksek çözünürlüğe sahiptir. [1]

1.3 Biyolojik Önemi

Phenylethylamine (Feniletilamin), aromatik amino asit dekarboksilaz (AADC) aracılı olduğu bilinen L-fenilalanin amino asitinden dekarboksilasyon işleminden sonra insan vücudunda üretilir. [10]

• AADC :Aromatik l-amino asit dekarboksilaz (AADC) eksikliği, sinyaldeki belirli hücreler arasında sinyallerin geçiş yolunu etkileyen kalıtsal bir bozukluktur.
• Dekarboksilasyon : Bir karboksil grubunu kaldıran ve karbondioksiti (CO2) salan bir kimyasal reaksiyondur. Genellikle dekarboksilasyon, bir karbon atomundan bir karbon atomunun çıkarılmasıyla karboksilik asitlerin bir reaksiyonunu ifade eder.

Phenylethylamine (Feniletilamin), fenilalanin hidroksilaz enzimi vasıtasıyla L-tirozin’e dönüştürülmesi olarak da bilinen L-fenilalaninden üretilir. [8] [9] Bu enzimin veya genetik yetersizliğin kronik olarak bastırması L-fenilalaninin birikimiyle sonuçlanarak hiperfenilalaninemin bir formuyla sonuçlanır [11] ve bazı fenilketonüri (PKU) vakalarında rol oynamaktadır. [12] Bu durumda olan kişiler, Phenylethylamine (Feniletilamin) de dahil olmak üzere çoğu biyojen amine daha duyarlı olma eğilimindedir.

1.4 Formülasyonlar ve Varyantlar

Basit olarak β-Metilfenetilamin veya β-Me-PEA olarak da bilinen R-β-Metilfeniletilamin (1-amino-2-fenilpropan), benzen omurgasından uzanan ilk karbonda bir metil grubunun meydana geldiği bir Feniletilamin yapısıysa; Karbon ikinci karbondan ziyade buraya yerleştirildiğinden, bir amfetamin olarak sınıflandırılmadı ve acacia berlandieri (Guajillo; biber değil) yapraklarından izole edildi. [13] [14]

N-Metilfenetilamin (NMPEA; N-Metil-Phenylethylamine (Feniletilamin)), metilasyonun aminin kendisinde gerçekleştiği, Feniletilamin’nin farklı yapılandırılmış bir metabolitidir ve NMPEA da bir amfetamin olarak sınıflandırılmaz. [15]

Metilasyonu içeren temel feniletilamin yapısının iki değişik şekli vardır, ancak ikisi de ikinci karbonda (bir amfetamin olur) metil edilmez; birincil karbon üzerinde benzen halkasından metilatlar, diğeri doğrudan amin grubunu metilleştirir.

2 Moleküler Hedefler

2.1 Amin Alıcılarını İzlemek

İz amin bağlantılı reseptörler (TAAR’lar) olarak bilinen hücre içi reseptörlerin bir koleksiyonu veya sadece iz amin (TA) reseptörlerinin iz aminleri olarak bilinen, çeşitli amino asitlere cevap verdiği bilinmektedir. [16] Bu reseptörlerin hem farelerde hem de insanlarda eksprese edildiği bilinmesine rağmen, ilaçlara verdikleri yanıt biraz düşük benzerlik nedeniyle (% 76-78) farklılık göstermekle birlikte [18] [19] rekombinant insan TAAR’ları (rhTAAR) ve insan TAAR (hTAAR) yüksek benzerlik (% 96.9) vardır. [20]

• TAAR : Başlangıçta, eser amine cevap veren fakat klasik biyojenik aminler olmayan spesifik bir G-protein-bağlı reseptör ailesi olarak tanımlandı.
• Adrenerjik reseptör : an damarlarının düz kas hücrelerinde bu reseptörlerin aktivasyonunun başlıca etkisi Damarları büzülmesidir. Ciltte α1-adrenerjik reseptörleri olan kan damarları, gastrointestinal sistem sfinkterleri, böbrek (renal arter) ve beyin bulunur.

Bu reseptörler hücreseldir (21) ve adrenerjik reseptörlere (hücre yüzeyi zarındaki) benzerlik göstermelerine rağmen hücre yüzey membranı hariç hücrelerin membran kesimleriyle ilişkilidir. [22] Adrenerjik reseptörlerin amino asidi uzun yakınsal terminali olan ve TAAR1’e eklendiğinde hücre yüzey membranı içinde stabilize edebilen proton terminalidir. [23]

İz amin reseptörleri, kendi reseptörleri olmaksızın daha düşük miktarlarda bulunan nörotransmitterlere cevap veren hücre içi reseptörlerdir. Bu nörotransmitterler diğerleri arasında tiramin, triptamin, oktopamin, Phenylethylamine (Feniletilamin) ve 3-iyodotironamin içerir ve bu sinyal yolağı katekolamin (dopamin, adrenalin, noradrenalin) sinyali ile oldukça etkileşim halindedir.

TA1 reseptörü (TAAR1 [24] olarak da bilinir), tramin ve Phenylethylamine (Feniletilamin) de dahil olmak üzere iz aminlere cevap veren rodopsin / β-adrenerjik reseptör süperfamiyeline [2] paralel yapısal özelliklere sahip bir G-protein bağlı reseptördür ve bağlandıktan sonra cAMP üretir. [18] TA2 (GPR58 veya TAAR2 [25] ) Phenylethylamine (Feniletilamin)’e de cevap veren benzer bir reseptördür ancak tiramin yerine triptamin yanıt verir. [18]

• G-protein : Hücrelerin içindeki moleküler anahtarlar olarak hareket eden bir protein ailesidir ve bir hücrenin dışındaki çeşitli uyaranlardan sinyallerini içeriye iletmeye dahil edilir.
• cAMP : Adenosin trifosfatın (ATP) bir türevidir ve cAMP’ye bağlı yolağı taşıyan birçok farklı organizmada hücre içi sinyali dönüştürmek için kullanılır.
• mRNA :  DNA’dan genetik bilgiyi gen ifadesinin protein ürünlerinin amino asit dizisini belirttikleri ribozoma taşıyan geniş bir RNA molekülü ailesidir.

Hem TA1 hem de TA2 reseptörlerinin beyin bölgelerinde eksprese edilen mRNA’ya sahiptir (substantia nigra / ventral tegmental alan, lokuscoeruleus ve dorsal raphe çekirdeği) burada Phenylethylamine (Feniletilamin) katekolaminerjik aktivite gösterdiği bilinmektedir. [18]

Bu reseptör (TA1), herhangi bir atom veya molekül içermeyen bir başlangıç ​​aktivitesine sahip olduğu bilinmektedir ve Phenylethylamine (Feniletilamin), cAMP’nin 1 μM’lik bir konsantrasyonda uyarmasında diğer TA1 etkidaşları (tiramin ve oktopamin) daha güçlüdür; ancak 100 nM veya daha düşük bir seviyede bulunur. [26]

Bu eser amin reseptörlerinin aynı zamanda amfetamin, tenamphetamin (Molly), LSD, [21] Meskalin, MDMA, [20] ve dahili halüsinojenler gibi empatik ilaçların moleküler bir hedefi olduğu bilinmektedir. [27]

Phenylethylamine (Feniletilamin), TA1 ve TA2 reseptörlerinde dahili bir etkidaş ve diğer eser aminlere göre biraz daha kuvvetlidir. Bu reseptördeki eylemlerin, adrenerjik ve dopaminerjik nörotransmisyon ile etkileşimde Phenylethylamine (Feniletilamin) rollerini açıkladığı düşünülmektedir.

2.2 Monoamin Taşıyıcılar

TA1’in aktivasyonuna ikincil olarak (önceki bölüm) Phenylethylamine (Feniletilamin)’in, beyin synaptosome’lerinde dopamin, serotonin ve noradrenalin gibi çeşitli nörotransmitterlerin 0.1-1μM’de alımını azalttığı ve arttıracağı (10nM’de herhangi bir etkinlik olmadığı); [28] bu, TA1’in genetik olarak çıkarıldığı tabi tutulduğu hücrelerde oluşmadı.Otoreseptör fonksiyonu ile ilişkili değildi (reseptör fonksiyonunu düzenliyor) [29] [30] ve taşıyıcıları bastırarak akıntı engellendi. [28]

• Synaptosome :  Bir sinaptoz, bir nörondan izole bir sinaptik terminaldir.

3 Farmakoloji

3.1 Nörolojik Dağılım

Phenylethylamine (Feniletilamin) (PEA), memelilerin beyinde doğal olarak bulunan bir biyojenik amindir, ancak toplam metabolizma miktarı, hızlı metabolizma ile sınırlı sentez nedeniyle sınırlı olduğu düşünülen, katekolamin seviyesinin% 1-5 kadarı toplamı olarak kabul edilir.

Çevredeki Phenylethylamine (Feniletilamin) enjeksiyonları çoğu beyin bölgesinde eşit olarak ele alınmıştır. [34] Dinlenme sırasındaki Phenylethylamine (Feniletilamin), çoğu beyin bölgesi boyunca yayılmış görünse de, en üst düzeyler Katekolamin varlığının daha yüksek olduğu alanlar (caudate-putamen, olfaktör tüberkül ve nukleus akumbens gibi nigrostriatal ve mezolimbik bölgeler). [10]

Phenylethylamine (Feniletilamin), arteryel enjeksiyondan sonra kan beyin bariyerini aşar [35] ve bu da, taşıyıcı aracılı alımdan çok pasif difüzyonu düşündüren ve bir beyin alım endeksi olan 83 ±% 6 (referans olarak% 100’lük bir referans olarak su) göstermektedir. [34]

Beyindeki (kan değil), Phenylethylamine (Feniletilamin)’in, MAO enzimleri (temel olarak MAO-B) tarafından hızlı metabolizmasına bağlı olarak yarım dakika kadar bir yarılanma ömrüne sahip olduğu tahmin edilmektedir. [7]

• MAO :Beyindeki noradrenalin, adrenalin, serotonin ve dopamin gibi nörotransmitterleri bozan bir enzimdir.

3.2 Hücresel Kinetik

Phenylethylamine (Feniletilamin) dopamin taşıyıcısının (DAT) bir substratı olarak bilinir ve hücrelerde aşırı eksprese eden DAT, Phenylethylamine (Feniletilamin) alımını ve moleküler hedefi (TA1) üzerindeki etkilerini [20] arttırırken, DAT’yi bloke ederek bazılarını bastırabilir . [36]

• DAT :Dopamin taşıyıcısı, nörotransmitter dopamini sinaptik yarıktan sitozole geri pompalayan membran-genişleyen bir proteindir.

3.3 Metabolizma

Phenylethylamine (Feniletilamin) (PEA) öncelikle monoamin oksidaz B enzimi (MAO-B) tarafından metabolize edilir, [37] ancak her iki enzim de metabolize etme potansiyeline sahiptir. [38] MAO enzimleri tarafından bu bir maddeden amino gurubu ayırma işlemi yan ürün fenilasetik asidin [39] üretimiyle sonuçlanır ve en azından nörolojik olarak Phenylethylamine (Feniletilamin) olduğu gibi aktif gibi görünmez. [40]

• MAO-B :Parkinson’un semptomlarını tedavi etmek için kullanılır.

Köpeğe Phenylethylamine (Feniletilamin) enjekte eden çalışmalara dayanarak, Feniletilamin’nin yarılanma ömrü doz [15] ve N-metil-Phenylethylamine (Feniletilamin) (NMPEA) bağlı olarak 6-16 dakika aralığında olduğu ortaya çıktı ve  bu hızlı metabolizma [15] ve aynı zamanda MAO-B için bilinen bir substrattır. [41]

Phenylethylamine (Feniletilamin) öncelikle MAO-B tarafından metabolize edilir ve bu metabolizma serumda oldukça hızlı ortaya çıkar.

Spesifik olmayan N-metil transferaz enzimleri Phenylethylamine (Feniletilamini) N-Metilfenetilamine (NMPEA) dönüştürebildiği ve dopamin-β-hidroksilazın PEA’yı bir feniletanolamine (PEOH) dönüştürebileceğinden, dönüşümler hücrelerde de gerçekleşebilir. [33] [42] PEOH, noradrenalini adrenaline dönüştüren enzim olan feniletanolamin N-metil transferaz (PNMT) spesifik enzimi tarafından daha fazla metillenebilir. [43] [44] PEOH’nin hem MAO enzimleri için [45] hem de MAO-B özgüllüğü için bir substrat olduğu unutulmamalıdır. [46]

Nöronlarda üretilen Phenylethylamine (Feniletilamin) (L-fenilalaninden) sinir iletiminde yer alan birkaç yolda bir ara madde olarak alternatif enzimler tarafından kullanılabilir.

4 Nöroloji

4.1 Adrenerjik Sinir Sistemi

Katekolaminerjik nöronlar, ana amino asit L-fenilalaninden Phenylethylamine (Feniletilamin) (PEA) üreten yüksek seviyede aromatik amino asit dekarboksilaz (AADC) ifade ederlerken, metabolizma enzimi (MAO-B) yüksek seviyelerde eksprese edilir. (47) Ancak serotonerjik nöronlarda MAO-B tespit edilmesine rağmen, katekolaminrjik nöronlarda (lokus coeruleus ve substantia nigra) yüksek MAO-B seviyelerini ifade etmekte başarısızlık oldu. [47]

Bu, katekolaminerjik nöronlar içinde, beyin ıslak ağırlığının değerlendirilmesine dayanan genel olarak varsayıldığı üzere, Feniletilamin’nin potansiyel olarak daha yüksek bir konsantrasyonu olarak yorumlanmıştır. [7]

• AADC: Aromatik l-amino asit dekarboksilaz (AADC) eksikliği, sinyaldeki belirli hücreler arasında sinyallerin geçiş yolunu etkileyen kalıtsal bir bozukluktur.

Phenylethylamine (Feniletilamin) sentezinin enzimleri katekolamin sentezinin enzimleriyle birlikte bulunur ve yüksek noradrenerjik varlığa sahip hücrelerdeki metabolizma enziminin nispeten daha düşük bir miktarı nedeniyle bir dereceye kadar biriktiklerini ve bu hücrelerde daha hücre içi olarak aktif oldukları düşünülmektedir (beyin bölgeleri).

Adrenerjik reseptör düzeyinde Phenylethylamine (Feniletilamin) (ve tiramin) hem β1 hem de β2’nin kısmi allosterik karşıtları [26] (etkidaş izoprenaline karşı rekabet edilmez) [21] ve E max 403 ± 54nM’dir. [26]

• Allosterik :Biyokimyada allosterik regülasyon (veya allosterik modifikasyon), enzimin aktif bölgesinden başka bir yerde bir efektör molekülü bağlayarak bir enzimin düzenlenmesidir. Efektörün bağlandığı bölge allosterik site olarak adlandırılır.

Feniletilamin’nin, pratik olarak yüksek konsantrasyonlarda (100uM) olsa da α-adrenerjik reseptörde bir zıttı olduğu düşünülmektedir. [48]

• α-adrenerjik reseptör : Kan damarlarının düz kas hücrelerinde bu reseptörlerin aktivasyonunun başlıca etkisi Damarları büzülmesidir. Ciltte α1-adrenerjik reseptörleri olan kan damarları, gastrointestinal sistem sfinkterleri, böbrek (renal arter) ve beyin bulunur.

Adrenerjik reseptörler seviyesinde, Phenylethylamine (Feniletilamin) bir allosterik ve kısmi inhibitör gibi gözükmektedir.

4.2 Dopaminerjik Sinir Sistemi

Dopaminerjik nöronlardaki Phenylethylamine (Feniletilamin) sentezi oranları, dopamin’inkine paralel olmasına rağmen, striatal konsantrasyonlar yükselmiş MAO-B metabolizması nedeniyle yaklaşık üç kat daha düşük görünmektedir. [10]

Phenylethylamine (Feniletilamin), dopaminerjik nöronların etrafında yereldir, ancak MAO-B’nin hızlı metabolizması nedeniyle dopaminden daha düşük konsantrasyondadır.

Phenylethylamine (Feniletilamin)’in, dopamin taşıyıcıya ikincil olarak dopaminerjik nöronlara alındığında dopaminin salgılanmasını arttırdığı kaydedilmiştir (taşıyıcıyı bloke ederek Feniletilamin’nin etkilerini ortadan kaldırdığı için ); [36] veziküler monoamin taşıyıcı laboratuvar ortamındabir rol oynamıyor [36] ve VMAT inhibitörü reserpin Phenylethylamine (Feniletilamin)’in dopaminerjik etkilerini bloke etmemiştir. [49]

• VMAT inhibitörü : Sitoplazmadan sinaptik veziküllere ve nöronların, nöroendokrin hücrelerin, trombositlerin ve mast hücrelerinin salgı granüllerine amin nörotransmitterlerinin bir taşıyıcısı olarak işlev gören bir vezikül hücre proteinidir.
• DAT : Dopamin taşıyıcısı, nörotransmitter dopamini sinaptik yarıktan sitozole geri pompalayan membran-genişleyen bir proteindir.

Bunun nedeni, DAT için bir substrat olan Phenylethylamine (Feniletilamin) ve TA1 aktivasyonuna ikincil  artan dopamin salınımı olabilir. [28] Bir TA1 etkidaşı  beklediği gibi, Phenylethylamine (Feniletilamin)’in, laboratuvar ortamında [50] ve laboratuvar dışında [51] [52] dopamin salınımını başlattığı ve dopamin alımını bastırdığı defalarca gösterilmiştir. [53] [54]

Phenylethylamine (Feniletilamin), D2 otoreseptörünü fizyolojik konsantrasyonlarda aktive etmede ilave bir role sahip gibi gözükmekte ve aşırı ateşlemeyi ayarlamaktadır. [55] [56]

İz amin reseptörünün (TA1) aktivasyonuna ikincil olarak, Phenylethylamine (Feniletilamin), dopamin salınımında nöronlara dopamin alımında bir azalmaya eşlik eden bir artışa neden olduğu görülmektedir.

4.3 Serotonerjik Sinir Sistemi

Phenylethylamine (Feniletilamin), 1-100uM aralığında test edildiğinde dopamini salma kabiliyeti ile karşılaştırıldığında, nükleer akumbenslerden serotonin salınmasında 100 kat daha az etkili görünmektedir. [57]

• Nükleer akumbens :Zevk ve ödül sistemimizin bir parçası olan bir beyin yapısıdır.

Serotonerjik nöronlar, katekolaminerjik nöronların aksine, nöron içerisinde MAO-B’yi ifade ettiği görülmektedir. [47] Nöron içerisinde Phenylethylamine (Feniletilamin) birikiminin ilgili olmadığı önermektedir. [7]

4.4 Bağımlılık ve Takıntı

Phenylethylamine (Feniletilamin)’in kokain bağımlılığının tedavisinde [etkidaş terapi] (sinaptik dopamine artan maddeler kullanarak) yararlı olduğu görülmektedir [58] [59] ancak saf dopaminerjik etkidaşları kendi bağımlılık potansiyelleri olduğu için bağımlılıkla ilişkili olduğu düşünülmektedir; mezolimbik ödül yolunun aktivasyonu nedeniyle.

• Mezolimbik Ödül Yolu : Depresyon, karamsarlık, umutsuzluk ve yaşama nedenlerinin algılanmasında rol oynayabilir.

Serotonin, dopaminerjik aktivitenin bu özel yönünü bastırdığından, hem serotonin hem de dopamine etki eden [60] [61] karışık etkidaşların , uyarıcı madde ve alkol bağımlılığının tedavisinde faydalı olduğu düşünülmektedir; [62] [63] Phenylethylamine (Feniletilamin)’in bu nörotransmitterlerin her ikisine de etkidaş özelliklere sahip olduğu bilinmektedir.

4.5 Depresyon

Maksimum kalp atış hızının% 70’inde (60 dakikada değişen ruh halindeki artışların bildirildiği [60] % 80 aralığında) yarım saat süreyle bir koşu bandında egzersiz yapan deneklerde, idrardaki fenilasetik asit miktarı da artmış olsa da oldukça değişken bir dereceye kadar; bunun egzersizin anti-depresan eylemlerinde olası bir faktör olduğu düşünülmektedir. [65]

5 İltihaplanma ve Bağışıklık Sistemi

5.1 Bağışıklık Bastırma

Β-fenetilaminin etkilediği bilinen iz-amin reseptörleri (TAAR1 ve 2), hem T hem de B hücrelerinin yanı sıra lökositler (beyaz kan hücreleri) üzerinde eksprese edildiğini ve 0.52 +/- 0.05nM’lik bir EC50’de β-feniletetilamin ile her iki reseptörün aktivasyonunu göstermektedir ve bağışıklık hücrelerinin kemotaksisine neden olur. [25] [25]

Bu, istirahat halindeki insan plazmasından daha düşük bir konsantrasyondur (14.5nM [67] ) ve bu nedenle fizyolojik açıdan anlamlı olduğu görülmektedir. Fizyolojik konsantrasyonların içinde olan iz aminleri T1AM (3-Monoiodothyronamine, EC 50, 0.25 ± 0.04nM [25] ) ve tiramin (0.52 ± 0.05 nM [25] ) ile de benzer eylemler kaydedildi. [67]

• EC50 : Yarı maksimum tepki veren bir ilacın konsantrasyonudur.

İz amino asitler lökosit göçünü, besin takviyesi olmaksızın bile önemli olan bir konsantrasyonda etkileyebilecek görünmektedir.

5.2 Doğal Öldürücü Hücreler

TAAR1 ve TAAR2, doğal öldürücü hücrelerde yüksek düzeyde ifade edildiği görünmemektedir. [25]

5.3 Bakteriyel Etkileşimler

Phenylethylamine (Feniletilamin), virüslü et ürünleriyle kuluçkaya yatırıldığında biyofilm ve mikrobiyal hücre sayısını E. coli O157: H7’den düşürmeyi başarmıştır; bu, potens, test edilen çoğu diğer maddelerden daha büyüktür. [68]

6 Hormonlarla Etkileşimi

6.1 Prolaktin

Oktopamin [69] [70] ve p- tritamin (1μM’de% 59 bastırma, [70] 10nM’de bazı etkinlik [69] dahil olmak üzere iz aminlerinin yanı sıra feniletilamin prolaktin salgılanmasını bastırabilir. Feniletilamin’in inhibitör etkileri 10nM’den 10μM’ye kadar olan aralıkta doza bağımlıdır [69] ve bu etki dopamin reseptörlerinin çalışmasını gerektirirken, [69] iz aminleri bu konsantrasyonda dopamin reseptör atom veya moleküllerin yerini tutmaz. [70] [69] İz aminlerin prolaktin düşürmek için reseptörleri üzerinde etkili olan bir dopaminin salgılanmasına neden olduğu düşünülmektedir (bilinen bir olay). [71]

7 Diğer Tıbbi Durumlar

7.1 Parkinson Hastalığı

Parkinson Hastalığı (PD), nigrostriatal yolda işlev kaybına ve caudate-putamen’in dopamin içeriğine neden olan, substantia nigra olarak bilinen beyin bölgesinde dopaminerjik yetersizlik ve azalma ile patolojik olarak karakterizedir. [72] Nigrostriatal yol lokal olarak sentezlenir [73] [74] ve Phenylethylamine (Feniletilamin) gibi eser amino asitlerle modüle edilir. [49]

• Nigrostriatal yol :  Bazal ganglion motor döngüsü olarak adlandırılan bir sistemin bir parçası olarak, hareketin üretiminde rol oynar.
• Hoehn ve Yahr evresi :  Parkinson hastalığının semptomlarının nasıl geliştiğini açıklamak için yaygın olarak kullanılan bir sistemdir.

Bir çalışmada, p-feniletilinin beyin omurilik sıvısı içeriği ile Hoehn ve Yahr evresi tarafından değerlendirilen Parkinson hastalığının şiddeti arasında negatif bir ilişki saptanmıştır. Ancak, daha sonra yapılan bir çalışmada, serum p-feniletilini değerlendiren bir çalışma, p-feniletilinin kendi başına bir hastalığa sahip olmasına rağmen, hastalık şiddeti ile bu ilişkisi tekrarlayamamıştır. Bu eser aminin serum seviyesini anlamlı olarak düşürdü (% 48). [76]

Phenylethylamine (Feniletilamin), Parkinson hastalığı esnasında işlev bozukluğunun olduğu bilinen beyin bölgesinde sentezlenir ve etkilenir ve buna göre, kandaki Phenylethylamine (Feniletilamin) konsantrasyonları ve beyin omurilik sıvısı Parkinson Hastalığı sırasında azaltılır gibi görünür.

8 Besin-Supplement Etkileşimleri

8.1 Monoamin Oksidaz İnhibitörleri

Phenylethylamine (Feniletilamin) (PEA), monoamin oksidaz B (MAO-B) tarafından metabolize edilir ve bu enzimlerin Feniletilamin varlığında bastırmasında , metabolizmasını bastırmadan başka türlü olmasa da Feniletilamin’e atfedilen etkilere neden olduğu kaydedilmiştir. [77]

‘Peynir sendromu’ veya ‘peynir etkisi’ olarak bilinen bir durumun, MAO inhibitörlerini kullanan kişilerde yüksek miktarda peynir (diyet tiramin) ve çikolata (diyette Phenylethylamine (Feniletilamin) verici) ile ortaya çıktığı bilinir; burada kombinasyon, kan basıncında potansiyel olarak tehlikeli bir artış vardır. [78] [79] MAO-B’nin seçici bastırmasının bir risk olmadığı, ancak MAO-A’nın seçici bastırması ve karışık engellemesi olduğu görülüyor. [78]

8.2 Amfetamin

Mekanik olarak, Phenylethylamine (Feniletilamin)’in, dahili noradrenaline bağlı olmayan bir şekilde amfetamin benzeri etkileri güçlendirdiği öne sürülmüştür. [40]

Amfetaminin, dopamin taşıyıcıyı hücre yüzeyine hızlı bir şekilde sokması [80] [81] (daha sonra reseptör içselleştirmesini desteklemesine rağmen [82] [83] ) ve dopamin salınımı üzerindeki Phenylethylamine (Feniletilamin) etkileri bu taşıyıcıya bağlıdır [36] ] etkileşim için olası bir seviyede olduğu düşünülmekte ve uzun vadeli sinerjizmi engelleyebilmektedir (çünkü artan DAT ifadesi bir saat sonra da sürmemektedir). [84] [82]

Kimyasal İsimler: Fenetilamin; 2-feniletilamin; 2-feniletanamin; benzen; feniletilamin; 64-04-0
Moleküler Formül: C8H11N
Moleküler Ağırlık: 121.183 g / mol

Bilimsel Destek ve Referans Metni

Phenylethylamine (Feniletilamin)  Referanslar

1. impact-phenylethylamine, büyük bir etkiye sahip küçük bir molekül .
2. Zorlaştırılmış aminlerin izini takiben .
3. Deniz yosunlarında Alkaloidler .
4. Natto ürünlerde biyojenik amin oluşumu ve bakteriyel katkısı .
5. Biyoaktif aminler ve ticari yumurtaların iç kalitesi .
6. Kakao ve model sistemlerin ısıl işlemi sırasında ana amino asitlerden amin ve aldehidlerin oluşumu: strecker reaksiyonunun yolaklarına yeni bakış .
7. Bazı hastalarda feniletilamin endojen amfetamin olarak davranır .
8. Fenilalanin hidroksilaz: fonksiyon, yapı ve regülasyon .
9. Fenilalanin hidroksilaz eksikliği .
10. 2-Fenietilamin: memeli merkezi sinir sisteminde bir katekolamin iletimi modülatörü .
11. Fenilalanin hidroksilaz genindeki mutasyonlar: karakterizasyonu için yöntemler .
12. Bir heterojen Güneydoğu ABD popülasyonunda fenikketonüri moleküler temeli ve genotip ve fenotip arasındaki korelasyon .
13. Acacia berlandieri’den N-metil beta-feniletilaminin izolasyonu .
14. Acacia Berlandieri’den üç alkaloidin izolasyonu ve tanımlanması.
15. Beta-feniletilamin fizyolojik etkileri ve plazma kinetiği ve köpekte N-metil homologu .
16. İz amine bağlı reseptörler, yeni G protein-bağlı reseptörlerin yapısal ve fonksiyonel olarak farklı alt ailelerini oluştururlar .
17. İz amine bağlı reseptör 1, metamfetamin, amfetamin ve para-hidroksiyamintaminin izomerleri için türe bağlı stereoselektiflik gösterir .
18. İz aminler: memeli G proteinine bağlı reseptörlerin bir ailesinin tanımlanması .
19. Klonlanmış insan iz amin ilişkili reseptör1 (TAAR1) ve fareler TAAR1 ile tür farklılıkları için kanıtların farmakolojik karakterizasyonu .
20. Dopamin taşıyıcısı tarafından primat izi amin reseptörü 1 modülasyonu .
21. Amfetamin, 3,4-metilendioksimetamfetamin, liserjik asit dietilamid ve katekolamin nörotransmitterlerinin metabolitleri, bir sıçan izi amin reseptörünün agonistleridir .
22. Rhesus maymun iz amin ile ilişkili reseptör 6’nın klonlanması, ekspresyonu ve fonksiyonel analizi: monoaminerjik ilişki eksikliğiyle ilgili kanıt .
23. Bir biyoışıldama rezonans enerji transferi cAMP biyosensörü ile membran-eksprese edilmiş insan izi amin-ilişkili reseptör 1’in (TAAR1) farmakolojik karakterizasyonu .
24. Monamin taşıyıcılarının ve dopaminerjik aktivitenin fonksiyonel regülasyonunda iz amin ilişkili reseptör 1’in ortaya çıkan rolü .
25. Biyojenik aminler, iz lepositlerle ilişkili reseptörler TAAR1 ve TAAR2 yoluyla kan lökositlerini aktive eder .
26. Trace amine ile ilişkili reseptör 1 agonistleri tarafından beta-adrenerjik reseptör sinyalinin diferansiyel modülasyonu .
27. İz amin reseptörlerinin ligandları olarak endojen halüsinojenler: duyusal algıda olası bir rol .
28. Beta-feniletil amin, iz amin ile ilişkili reseptör 1 yoluyla monoamin taşıyıcı fonksiyonunu değiştirir: beynin iz aminlerinin modülatör rolleri için ima .
29. Serotonin otoreseptör fonksiyonu ve antidepresan ilaç etkisi.
30. Sıçan medial prefrontal kortekste norepinefrin salımının otoreseptör aracılı inhibisyonu, kronik desipramin tedavisinden sonra korunur .
31. Sıçanlarda beta-feniletilinin tanımlanması ve dağılımı .
32. İnsan beyninden feniletilamin ve feniletanolaminin izolasyonu ve karakterizasyonu .
33. Enzimatik izotopik tahlil ve beta-feniletilinin beyindeki varlığı .
34. Feniletilamin ve çeşitli monometile türevler için sıçan beyin alımı indeksi .
35. Arteriyel enjeksiyondan sonra radyoaktif işaretli amino asitler, aminler ve heksozların beyin alımı .
36. β-Phenylethylamine Caenorhabditis elegans dopaminerjik nöronlarda hücre dışı dopamini artırmak için dopamin taşıyıcı gerektirir .
37. Beta-fenilelamin: Beyin B tipi monoamin oksidaz için spesifik bir substrat .
38. Her iki tip monoamin oksidaz ile beta-feniletilinin oksidasyonu: sekiz türün beyin ve karaciğer mitokondrilerinde enzimlerin incelenmesi .
39. Beta-feniletilaminin monoamin oksidaz ile deaminasyonu – imipramin ile inhibisyon .
40. Noradrenaline kortik nöron yanıtlarının 2-feniletiline göre güçlendirilmesi endojen noradrenalinden bağımsızdır .
41. A tipi ve tip B monoamin oksidaz substratları olarak N-metilfeniletilamin ve N-metilfeniletanolaminin karakterizasyonu .
42. Beyin ve diğer dokularda feniletanolaminin gösterilmesi ve dağıtımı .
43. Ekadrenal fenitanolamin N-metiltransferazın yeri, gelişimi, kontrolü ve işlevi .
44. İnsan fenitanolamin N-metiltransferaz üzerinde kinetik ve pH çalışmaları .
45. Feniletanolamin ve oktopaminin tip A ve tip B monoamin oksidaz ile oksidasyonu. Substrat konsantrasyonunun etkisi .
46. Phenylethanolamine B tipi monoamin oksidaz için spesifik bir substrattır .
47. Beyin astrositlerinde ve serotonerjik nöronlarda monoamin oksidaz B’nin immünositokimyasal gösterimi .
48. İnsan alfa adrenoseptör alt tipleri üzerinde synephrine ve beta-phenethylamine’nin etkileri .
49. Nigrostriatal dopamin nörotransmisyonunda beta-feniletilinin ve ilgili aminlerin etkisi .
50. İz amin beta-feniletilinin dopamin taşıyıcısına bağımlı ve bağımsız etkileri .
51. Endojen dopamin, 5-hidroksitriptamin ve bazı metabolitlerinin fare kaudat nükleusundan fenietilamin ile in vivo salınımı .
52. Beta-feniletilamin, sıçandaki ventral tegmental alanın dopaminerjik nöronları üzerindeki etkileri: kombine bir elektrofizyolojik ve mikrodiyaliz çalışması .
53. Dopaminin korpus striatum’dan taşıyıcı aracılı akıntısı için kanıt .
54. Sinaptozomlardan biyojenik aminlerin salınımı üzerine fenetilamin türevlerinin etkileri .
55. beta-Phenylethylamine dopaminerjik nigrostriatal hücre aktivitesinin regülasyonu .
56. Dopamin D2 reseptör eksikliği olan farelerden gelen dopaminerjik nöronlarda autoreseptör fonksiyon kaybı .
57. Sıçan nukleus accumbens’te beta-feniletiline bağlı monoamin salınımının karakterizasyonu: bir mikrodiyaliz çalışması .
58. Kronik d-amfetamin tedavisinin, rhesus maymunlarındaki ilerleyici oranlı bir program altında kokaine ve yiyecek bakımına yanıt üzerindeki etkileri .
59. Kokain bağımlılığı tedavisi için dekstroamfetamin: çift kör randomize bir klinik çalışma .
60. Serotonin ve dopamin arasındaki karşılıklı etkileşimler .
61. Dopamin ve serotonin salınımı arasındaki denge amfetamin tipi ilaçların davranışsal etkilerini modüle eder .
62. Uyarıcı ve alkol bağımlılığı için potansiyel ilaçlar olarak çift dopamin / serotonin salgılar .
63. Uyarıcı bağımlılıklar için ilaçlar olarak dopamin / serotonin salgılar .
64. Akut aerobik egzersiz ve etkileme: doza yanıt ile ilgili mevcut durum, sorunlar ve beklentiler 
65. Phenylethylamine, egzersizin antidepresan etkilerine olası bir bağlantı .
66. Lökositlerde nöronal iz amin ilişkili reseptör (Taar) mRNA’larının ifadesi .
67. İnsan plazmasındaki ve plateletlerinde iz aminlerin HPLC elektrokimyasal olarak saptanması ve dolaşımdaki lökositlerdeki iz amin reseptörlerinin mRNA transkriptlerinin ekspresyonu .
68. Sığır eti üzerine Escherichia coli O157: H7’ye bağlı bakteriyel kontaminasyonu azaltmak için yeni bir besin tedavisi olarak ß-Phenylethylamine .
69. Oktopamin ve fenilelamin, hem in vivo hem de in vitro olarak prolaktin sekresyonunu inhibe eder .
70. Erkek sıçandaki p-tiramin ile prolaktin inhibisyonu: etki alanı .
71. Dopamin bir prolaktin (PRL) inhibitörü olarak .
72. Parkinson hastalığında striatal şekil .
73. Sıçan striatal dilimleri ile p-tiramin, m-tiramin ve beta-feniletilinin biyosentezi .
74. Sıçan striatumunda substantia nigra’nın elektriksel uyarımı ve 2-feniletilamin sentezinin değişmesi .
75. Parkinson hastalığında BOS’ta azalan beta-feniletil amin .
76. Parkinson hastalığında Miura Y.

77. Plazma beta-feniletetilamin .
78. Monamaminoksidaz inhibitörleri ile ön tedaviden sonra sıçan reserpinine hipertansif yanıtlar ortaya çıkarmada sempatomimetik ilaçların etkisi .
79. Monoamin oksidaz B tipi ve “peynir etkisi” nin seçici inhibitörleri .
80. MAO inhibitörleri: riskler, faydalar ve lore .
81. Amfetamin uyarımı üzerine dopamin taşıyıcının plazmalemmal membrana hızlı bir şekilde verilmesi .
82. Dopamin ve amfetamin hızlı bir şekilde dopamin taşıyıcı trafiğini yüzeye çıkarır: toplam iç yansıma floresan mikroskobu kullanılarak canlı hücre görüntüleme .
83. İnsan dopamin taşıyıcı aktivitesinin amfetamin kaynaklı kaybı: içselliğe bağımlı ve kokine duyarlı bir mekanizma .
84. Psikostimulanların ve ilgili ajanların dopaminerjik ve serotonerjik taşıyıcı fonksiyon üzerindeki farklı etkileri .
85. Kısaca, substratlara tekrar tekrar maruziyet in vitro ve sıçan dorsal striatum in vivo olarak Xenopus oositlerinde dopamin taşıyıcı fonksiyonunu aşağı regüle eder .