Daha İyi Dayanıklılık Performansı İçin Sodyum Bikarbonat

Bikarbonat takviyesi çoğunlukla yüksek yoğunluklu egzersiz için test edilmiştir. Ancak düşük yoğunluklu aerobik performans için yardımcı olur mu?

Arka Plan:Yoğun egzersizi sürdürebilme kabiliyeti, vücudun hem hücre içi hem de hücre dışı pH’daki azalmaya karşı koyabilme yeteneği ile kısmen sınırlı görünmektedir. Kısa süreli yüksek yoğunluklu egzersiz performansı üzerine sodyum bikarbonat (BICA) yoluyla geliştirilmiş bir tamponlama kapasitesinin etkisi tekrar tekrar araştırılırken, uzun süreli dayanıklılık performansları üzerine çalışmalar özellikle koşu için nispeten nadirdir.

Aşağıdaki çalışmanın amacı, aşırı yoğun dayanıklılık koşu performansı üzerine oral BICA desteğininperforması üzerine etkilerini değerlendirmekti.

Yöntem:Çift kör randomize bir çapraz geçiş çalışmasında, 18 eğitimli koşucu (maksimum oksijen: 61.2 ± 6.4 ml • min-1 • kg-1), iki kapsamlı dereceli egzersiz testi ve iki sabit yük testi (% 95 bireysel anaerobik eşikte 30 ana) uyguladı. Bireysel anaerobik eşik (IAT), ya sodyum bikarbonat (BICA) (0.3 g / kg) ya da 700 ml su içinde seyreltilmiş plasebo (4 g NaCl) alındıktan sonra tükenene kadar% 110 IAT izledi.

Sabit yük testindeki tükenme zamanı (TTE) ana sonuç ölçüsü olarak tanımlandı. Her test boyunca solunum gaz değişim ölçümleri yanı sıra kalp hızı, kan gazları ve kan laktatkonsantrasyonu belirlenir.

Sonuçlar:Sabit yük testinde TTE, BICA ile plasebo koşulları arasında anlamlı farklılık göstermemiştir (BICA: 39.6 ± 5.6 dk, plasebo: 39.3 ± 5.6 dak; p = 0.78). Plasebo testinde pH, egzersizi durdurduktan iki dakika sonra hafifçe asidik bir değere düşerken (7.34 ± 0.05) BICA denemesindeki değer normal aralıkta (7.41 ± 0.06) kalmıştır (p <0.001).

Tam tersine, aşırı dereceli kademeli egzersiz testinde maksimum çalışma hızı (Vmax), plaseboya (17.1 ± 1.0 km / s) kıyasla BICA (17.4 ± 1.0 km / s) ile anlamlı olarak daha yüksekti (p = 0.009).

Maksimum oksijen tüketimindeki (VO2 peak) sayısal fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (BICA: 61.2 ± 6.4 ml • min-1 • kg-1, plasebo: 59.8 ± 6.4 ml • min-1 • kg-1; p = 0.31) . Maksimum kan laktat BICA ile ilgili plasebo testine göre daha yüksek bulundu (BICA: 11.1 ± 2.3 mmol / l, plasebo: 8.9 ± 3.0 mmol / l; p <0.001). Egzersizin sonunda, hem kapsamlı hem de egzersiz egzersizlerinde asidotik pH değeri bulundu (p = 0.002). BICA, 15 hastada mide-bağırsak yan etkilere neden oldu.

Sonuç: BICA yönetiminden sonra maksimum performans önemli ölçüde artmıştır. BICA’nın ayrıntılı dereceli egzersiz testindeki performans arttırıcı etkisi, büyük oranda, bir laktat birikimi ile yansıtılan artmış bir anaerobik glikolizden kaynaklanabilir. Bununla birlikte, uzun süreli yüksek yoğunluklu koşularda yorulma zamanı gelişmemiştir. Egzersiz sonunda bile ciddi metabolikasidoz bulunmadı. Bu nedenle, kas yorgunluğuna neden olan baskın faktörlerden biri olarak metabolikasidifikasyon tekrar gözden geçirilmelidir.

• Metabolikasidifikasyon: Normalde normal dokudaki kalsiyum tuzlarının birikmesidir, hiperparatiroidizmde görüldüğü gibi, artan metabolizma ve kalsiyum ve ilgili minerallerin azaltılmış emme veya salgılanması nedeniyle oluşabilen kalsiyumun yüksek serum seviyeleri nedeniyle ortaya çıkar.

Referans

https://www.ncbi.nlm.nih.gov