Bu büyük, uzun deneme, takviyenin benign paroksismal pozisyonel vertigo nüksü üzerinde oldukça güçlü bir etkisi olduğunu buldu. Ancak bu umut verici bulguların yüzeyinin altında bazı sorunlar vardır.
En yaygın vertigo tipi olan benign paroksismal pozisyonel vertigo [1] (BPPV), tipik olarak bir dakikadan daha kısa süren kısa baş dönme hisleriyle karakterize bir durumdur. BPPV ayrıca mide bulantısı ve kusmaya neden olabilir. Vertigo genellikle bir kişinin başını arkaya eğmesi, öne eğilmesi veya yatağa girip çıkması gibi baş pozisyonundaki değişikliklerle ortaya çıkar. [2] BPPV epizodlarının nedenleri bilinmemektedir. Bununla birlikte, kafa travmasından sonra, uzun süre yatık pozisyonda (örneğin bir kuaförde veya diş hekimi muayenehanesinde) veya iç kulak rahatsızlıklarından sonra ortaya çıkabilir. Birkaç çalışma, yaşlı insanlarda BPPV insidansında bir artış olduğunu göstermiştir. BPPV epizodları, etkileri Şekil 1’de gösterilen kanalit yeniden konumlandırma manevraları [3] ile başarılı bir şekilde tedavi edilebilir. Bu manevralar, hareketi algılamaya yardımcı olan iç kulaktaki küçük kalsiyum karbonat parçacıklarını yeniden konumlandıran bir dizi baş hareketidir. Bununla birlikte, [4] 1-10 yıllık [5] nüks [6] oranlarının % 15-56 olduğunu belirten çalışmalarla rekürrensler sıktır.
Şekil 1: Temel kulak anatomisi ve kanalit partiküllerinin (otokonia) yeniden konumlandırılması
Vestibüler labirent kulakta bulunan bir organdır. Bu organ, yarım daire biçimli kanallar adı verilen üç halka şeklindeki yapı içerir. Yarım daire şeklindeki kanallar, kafanın dönüşünü izleyen sıvı ve ince tüy benzeri sensörler içerir. Kulaklar ayrıca kafanın yer çekimine göre konumunu izleyen otolit organları içerir. Otolit organları, bizi yer çekimine duyarlı hale getiren kalsiyum karbonat kristalleri (otokonia adı verilir) içerir. BPPV, otokoninin utrikülden yarım daire şeklindeki kanallara kayması ve orada sıkışıp kalması durumunda ortaya çıkar. Bu, yarım daire şeklindeki kanalı normalde yanıt vermeyeceği kafa pozisyonundaki değişikliklere duyarlı hale getirir ve bu da baş dönmesine neden olur. Yaralanma, yaş veya enfeksiyon nedeniyle kulak kepçesi gevşeyebilir ve kayabilir.
Çalışmalar, BPPV’li kişilerin kontrollere göre daha yüksek oranda D vitamini [7] eksikliği veya yetersizliğine ve daha düşük kemik mineral yoğunluğuna [8] sahip olduğunu göstermiştir. Bu, kalsiyum emiliminin düzenlenmesi yoluyla kemik döngüsünde D vitamininin rolü [9] ve bozulmuş kalsiyum metabolizması ile ilişkili olabilir [10].
Küçük bir retrospektif pilot çalışma [11] ve şiddetli D vitamini eksikliğinin tedavisinin BPPV tarafından bildirilen D vitamini desteğinin nüks oranı üzerindeki etkisini saptamayı amaçlayan [12] küçük bir çalışma, BPPV nükslerini önleyici bir etkiye sahiptir. Ancak, bugüne kadar bu etkiyi doğrulamak için randomize kontrollü bir çalışma yapılmamıştır. Bu çalışmanın amacı, D vitamini ve kalsiyum takviyesinin, D vitamini eksikliği veya yetersizliği olan katılımcılarda BPPV’nin nüksünü önleyip önlemediğini değerlendirmekti.
En yaygın vertigo tipi olan benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV), sıklıkla baş pozisyonundaki bir değişiklikle başlayan dönme hissi ile karakterize bir durumdur. Epizodlar, kanalit yeniden konumlandırma manevraları ile başarılı bir şekilde tedavi edilebilmesine rağmen, yüksek bir nüks oranı vardır. D vitamini eksikliği ve azalmış kalsiyum düzeylerinin BPPV için risk faktörleri olabileceğine dair kanıtlar vardır [13]. Bu randomize kontrollü çalışma, BPPV’nin nüksünü önlemek için D vitamini ve kalsiyum desteğinin etkinliğini değerlendirmek için tasarlanmıştır.
Çalışma
Amaç: D vitamini ve kalsiyum desteğinin benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV) nüksünü önlemedeki etkisini değerlendirmek.
Yöntemler: Aralık 2013 ile Mayıs 2017 arasında 8 hastanede araştırmacı tarafından başlatılan, kör sonuçlu değerlendirici, paralel, çok merkezli, randomize kontrollü bir çalışma gerçekleştirildi. Doğrulanmış BPPV’si olan hastalar, kanalit yeniden konumlandırma manevraları ile başarılı bir tedaviden sonra müdahale (n = 518) veya gözlem (n = 532) grubuna rastgele atanmıştır.
Birincil sonuç, yıllık nüks oranıydı (ARR). Müdahale grubundaki hastalar, serum D vitamini seviyesi 20 ng / mL’nin altında iken 1 yıl boyunca günde iki kez 400 IU ve 500 mg kalsiyum karbonat almışlardır. Gözlem grubundaki hastalar başka D vitamini değerlendirmesi veya takviyesi olmaksızın takiplere atandı.
Bulgular: Müdahale grubu ARR’de azalma gösterdi (0.83 [% 95 güven aralığı (CI), 0.74-0.92] ve 1.10 [% 95 CI, 1.00-1.19] nüks 1 kişi-yıl başına) Tedavi amaçlı analizden 0.76 (% 95 CI, 0.66-0.87, p <0.001) ve mutlak oran oranı -0.27 (-0.40 ila -0.14). Tedavi edilmesi gereken sayı 3.70’di (% 95 CI, 2.50-7.14). Tekrarlayan hastaların oranı da müdahalede gözlem grubuna göre daha düşüktü (% 37,8’e karşı % 46,7, p = 0,005).
Sonuçlar: Sık BPPV atakları olan hastalarda, özellikle serum D vitamini normalin altında olduğunda, D vitamini ve kalsiyum takviyesi düşünülebilir.
Kanıtların Sınıflandırılması: Bu çalışma, BPPV’li hastalar için D vitamini ve kalsiyum takviyesinin BPPV nükslerini azalttığına dair Sınıf III kanıt sağlar.
Referans
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
