Molybdenum (Molibden) Nedir Ve Ne İşe Yarar ?

Molibden önemli bir mineraldir. Birkaç enzimin işlevi için hayati önem taşır, ancak diyet yoluyla kolayca elde edilir. Molibden eksiklikleri neredeyse duyulmamıştır ve yüksek dozlara herhangi bir yararı olmadığından, takviye işlemi gereksiz hale getirilmektedir.

Özet

Tüm Temel Faydalar / Etkiler / Gerçekler ve Bilgiler

Molibden önemli bir mineraldir . İnsan vücudu, üç enzim grubunu desteklemek için çok düşük miktarlarda molibden gerektirir. Molibden eksiklikleri çok nadirdir çünkü molibden, tahıl ve suda olduğu gibi, diyet yoluyla kolayca elde edilebilir. Vücut molibdeni kolayca tutar ve yalnızca birkaç mikrograma ihtiyaç duyar.

Molibden, üç enzim grubu için bir kofaktör görevi görür, yani enzimlerin işlerini yapmak için gerekli olduğu anlamına gelir. Gerçek kofaktörü oluşturan molybdopterin adlı bir moleküle dahil edilir. Bir molibden eksikliği, vücuda, kükürt içeren amino asitler işlenmesini engelleyecek bu enzimlerin işlevlerini bozacaktır. Molibden eksiklikleri, kükürt toksisitesine benzer semptomlarla karakterizedir.

Molibden supplementi gereksizdir. Kanıt eksikliği ve çok düşük eksiklik riski nedeniyle, molibden, multivitamin formüllerine eklenmeye bile gerek kalmayabilir.

Molybdenum (Molibden) Tarihi

Antik çağda Yunanca “molybdos” kelimesi ile kurşun benzeri bir takım maddeler topluca bilinmektedir. En bol molibden içeren mineral olan molibdenit (MoS2), kurşun, galen, grafit ve diğerleri ile birlikte bu sınıftaydı. Bu çeşitli bileşikler arasında ayrım yapmadıkları halde, eskiler kesinlikle molibdeniti kullandılar. İçgörülerinin bir örneği, bir 14. yüzyıl Japon kılıcı, bir alaşım unsuru olarak molibden ihtiva ettiği bulunmuştur.

1768’de, İsveçli bilim adamı Carl Wilhelm Scheele, molibdenitin, henüz nitelendirilmemiş bir elementin sülfid bileşiği olduğunu ve sıcak nitrik asit içinde ayrıştırarak ve ürünü beyaz bir oksit tozu elde etmek için havada ısıtmak suretiyle belirlediğini belirlemiştir. 1782’de, Scheele’nin önerisinde Peter Jacob Hjelm, oksiti karbonla indirgedi ve “molibden” adını verdiği koyu metal bir toz elde etti.

Molibden, ticari niceliklerin çıkarılması için teknolojinin pratik hale geldiği 19. yüzyıla kadar esas olarak laboratuvar merakı olarak kaldı. Çelik ile yapılan deneyler, molibden’in birçok çelik alaşımında etkin bir şekilde tungsten değiştirebileceğini gösterdi. Bu değişiklik, ağırlık yararları sağladı, çünkü tungsten atom ağırlığı molibdenin neredeyse iki katıdır. 1891 yılında, Fransız şirketi Schneider & Co., ilk olarak, zırh levha çelikte bir alaşım elemanı olarak molibden kullanmıştır.

Molibden Nasıl Kullanılır Ve Kullanımı Nedir ?

Supplementlenmesini  destekleyecek herhangi bir kanıt bulunmadığından molibden supplementi önerilmez, eksiklikler son derece nadirdir ve molibden diyet yoluyla kolayca kullanılır.

Uzun süreli kullanımın güvenli olup olmadığını belirlemek için daha fazla araştırma gerekmektedir. Bu nedenle, molibden dozları 50μg’u (0.05mg) geçmemelidir.

1 Kaynaklar ve Kompozisyon

1.1 Kaynaklar ve Yapı

Molibden, yetiştirilen toprağa bağlı olarak (selenyum konseptinde olduğu gibi) besin kaynakları arasında önemli oranda değişiklik eğiliminde olsa da, en iyi besin kaynakları belirli tohumlar, bakliyat, tahıl tohumları ve yapraklı yeşil sebzeler olarak belirtilmiştir. [1] Tahıllar, bir ankete göre Amerikan vatandaşları için diyet molibden’in ana kaynaklarından biridir. [2]

Molibden içeriği tahmin edilen gıdalar aşağıdakileri içerir:

• 20.65μg / 100g fıstık [3] ve fıstık ezmesi 8.42μg / 100g’de [3]
• Yapış yapış pirinç (3.7μg / 100g) ve öğütülmüş pirinçte (2.7μg / 100g) daha düşük seviyelerde olan 4.7μg / 100g siyah pirinç [3]
• Pirinç hububat (kategori) yaklaşık 2.7μg / 100g [3]
• 2.3 gr / 100g ortalama baklagiller ( 3) siyah soya fasulyesi ( Seoritae , 32.7μg / 100g, filizler 6.48μg / 100g ise) ve mungbeans (26.7μg / 100g, sadece 2.16μg / Filiz 100 g); işlenmiş soya fasulyesi ürünlerinin molibden içeriği düşük gibi görünmektedir [3]
• Kabak tohumları 11.96μg / 100g’de bulunur; [3] susam (2.04-4.60μg / 100g), ayçiçeği (2.73μg / 100g), çam fıstığı (0.76μg / 100g) ve perilla tohumları (2.5μg / 100g) gibi diğer tohumlarda daha düşük içerikler bulunabilir [ 3]
• 2.53μg / 100g’de sarımsak (ampul) [3]
• 2.98μg / 100g’de parlsey [3]
• 2.00μg / 100g’de taçlı papatya [3]
• Çin mangası 2.18μg / 100g’de [3]
• Laver (yosun) 2.89-6.29μg / 100g’de [3]
• 1.55μg / 100g az istiridye [3]
• Kakao özü 2.80μg / 100g’de [3]
• Tavuk yumurtalarının yumurta sarısı 0.91μg / 100g [3]
• İnek sütü 0.37μg / 100g, düşük yağ içeriği düşük [3]

Genel bir bildiri olarak, etlerin, sebzelerin ve meyvelerin çoğunda molibden seviyesi düşüktür (0.50μg / 100g veya daha az). [3] İçme suyu molibden kaynağı olarak da düşünülebilir. [4] Toprak ve kuyu suyu, suyun içerisindeki toprağa bağlı olarak değişen konsantrasyonlara sahip olabilir [5] ve içme suyundan molibden alımı (ABD çalışması) genellikle her gün 20μg’u aşmamaktadır. [5] [6] Molibden’in günlük ödenek miktarının yaklaşık yarısını sağlar. [7]

Molibden, bazı hububat ve bakliyat ürünlerinde, ayrıca fıstıklarda yüksek bir seviyede, ekmek ve fasulye gibi önemli konsantrasyonlarda bulunur. Molibden pek çok sebze ve meyve ve hayvansal ürünlerde doğal olarak düşüktür. Su kaynağında, tatmin edici bir konsantrasyonda bulunur, genel olarak günlük alınması gereken miktarın yalnızca yarısını tek başına su ile sağlar çünkü mineral gereksinimleri düşüktür.

1.2 Biyolojik Önemi

Molibden, ksantinoksidaz (XO), ksantin dehidrogenaz (XDH), sülfit oksidaz (SOX) ve aldehit oksidaz (AO) gibi birkaç enzimin bir parçası olan eser açısından önemli bir mineraldir. [8] [1] Kükürt içeren amino asitler, ksantinler, purinler ve pirimidinlerin katabolizmasıdır. [7] Molibden, ilk önce karaciğer kalıntı faktörü ve XO faktörü [9] olarak adlandırılan, farelerin bağırsak XO aktivitesini korumadaki rolünden dolayı keşfedildi. [10] [11] Sonraki çalışmalar, bunun aynı zamanda SOX [12] ve AO enzimleriyle ilişkilidir. [13]

• Lsantin dehidrogenaz (XDH) : Pürinlerin oksidatif metabolizmasında rol oynayan molibden içeren hidroksilaz grubuna aittir.
• Ksantin oksidaz (XO) : Bu enzimler hipoksantinin ksantinine oksidasyonunu katalize eder ve ksantinin ürik aside oksidasyonunu daha fazla katalize edebilir.
• Sülfit oksidaz (SOX) : Sülfit oksidaz tüm ökaryotların mitokondrilerinde bir enzimdir. Sülfiti sülfata oksitler ve sitokrom c üzerinden üretilen elektronları elektron taşıma zincirine aktarır ve oksidatif fosforilasyonda ATP oluşumuna izin verir.
• Aldehit oksidaz (AO) : Hidrojene ve aynı zamanda herhangi bir jenerik alkil veya yan zincir olan bir R grubuna da bağlanan karbon atomuna sahip bir karbonil merkezini içeren, −CHO yapılı bir fonksiyonel grubu içeren organik bir bileşiktir.

Molibden başlangıçta yukarıdaki enzimlerin bir bileşeni olması nedeniyle gerekli mineral statüsüne sahipken, SOX’daki rolünün en uygun olduğu görülmektedir. [1] XO eksikliği, serum biyobelirteçlerinin değişmesine rağmen önemli bir klinik anormalliğe neden olmaz gibi görünse de, [14] [15] bozulmuş SOX aktivitesi, sülfat / sülfit kinetiğinde bir değişikliğe bağlı olarak doğumdan kısa süre sonra zihinsel bozukluğa neden olan nörolojik bozukluklara neden olmaktadır (Beyin kütlesi azalır). [16]

Molibden yukarıdaki enzimler tarafından molibdopterin olarak bilinen bir organik atom veya moleküle bağlı bir biçimde kullanılır. Birlikte, molibden ve molybdopterin molibden kofaktörü olarak bilinen kompleksi oluşturur ve bu enzimlerin aktif sahasında, bir oksijen transferini iki elektron reaksiyonunda katalize ederek kritik bir rol oynar. [17] [18]

Molibden, organik atom veya molekül molybdopterine bağlanan önemli bir mineraldir. Birlikte, molibden ve molibdopterin, pürinler, pirimidinler ve ksantinlerin metabolizmasına katılan çeşitli enzimlerin yanı sıra sülfit metabolizması için kritik olan molibden kofaktörünü oluştururlar.

1.3 Tavsiye Edilen Kullanım Miktarı

Molibden’in diyet alımı kriterleri şu anda bir enzimatik kofaktör olarak rolünü desteklemek için bir molibden dengesinin korunmasına dayanmaktadır. [7] Günümüzde önerilen günlük ödenek (RDA) değerleri aşağıdaki gibidir:

• Bebekler: 2μg (0-6 ay) ila 3μg (7-12 ay) arası [7]
• Çocuklar: 17μg (1-3 yıl) ila 22μg (4-8 yaş) arası [7]
• Yetişkinler: Diğer tüm yaş gruplarında 34 μg (9-13 yaş), 43 μg (14-18 yaş) ve 45 μg cinsiyetler arasında fark yok [7]

Gebe ya da laktasyondaki kadınlar için yaş şartlarından bağımsız olarak gereksinim 50μg’a yükselirken [7] tolere edilebilen üst alım (TUL) günde 2.000 μg (2mg) olmakta ve potansiyel üreme tarafı nedeniyle 19 yaş üstü yetişkinler için molibden aşırı alımının etkileri. [7]

Kuzey Amerika’da günlük molibden alımının bir çalışmada 50-126μg [2] , diğerinde 120-240μg olduğu tespit edildi; [19] her iki değer de 1980’lerden gelmektedir.

Molibden için şartlar, bu maddenin uzun vadeli bedensel kayıplarının olmadığından emin olmak için her gün molibden alımının ne kadar gerekli olduğuna dayanır. Bu tavsiye edilen günlük alım kolaylıkla başarılabilir ve insan diyeti (artı su sindirme) en düşük tahminlerle bile bile yeterli miktarda molibden verme eğilimindedir.

1.4 Eksikliği

Halen, serbest yaşayan bireylerde molibden eksikliğinin bilinen bir örneğinin bulunmadığı bildirilmiştir. [1] Molibdenin fare diyetinden kasıtlı olarak alınması, molibden bağımlı enzimlerin birinin (ksantin oksidaz) etkinliğini % 10 azaltmaktan başka herhangi bir şekilde sağlığa zarar vermez. [20] Araştırma hayvanlarında molibden eksikliğini uyarmanın bir yolu, tungsten benzeri bir etkidaşının uygulanması yoluyla ortaya çıkmaktadır. [20] [21]

Bununla birlikte, molibden eksikliği bir hastada hastanede altı ay boyunca molibdan yoksun olan toplam ana beslenme üzerine kaydedilmiştir.Önemli semptomlar düşük L-sistien ve taurin ile kanda yüksek bir L-metionin seviyesi olduğu ve kükürt giderme genel olarak bozulmuş olduğu görülmüştür. [22] Toplam ana beslenme  molibden (amonyum molibdat olarak) eklendiğinde normalize edildi. [22]

Memeli vücudu, molibden eksikliklerine karşı çok dirençli görünmektedir ve eksikliği gelişen serbest yaşayan (yani hastaneye yatışı olmayan) vakalara ilişkin bilinen bir durum bulunmamaktadır. Bir eksiklik meydana geldiğinde, kükürt metabolizması bozukluğuna neden olduğu görülür.

2 Farmakoloji

2.1 Sindirim

Ağız yoluyla ilave edilen molibden, sağlıklı olmayan diğer erkeklerde çeşitli dozlarda 22 ug ila 1378 ug arasında iyi sindirim % 88-93 oranında görülür. [23] [24]

Molibden oral yoldan yutulduktan sonra bağırsaklarda iyice sindirilir.

2.2 Kandı Taşınması

Tam kan, ortalama 5 ng / mL molibden içerir, [25] serum 0.58 ng / mL içermektedir [26] genellikle molibdat şeklindedir. Kan düzeyleri sağlıklı insanlarda 0.28-1.17ng / mL arasında değişmekte olup, diyet alımına bağlı olarak dalgalanma gösterebilir. [27] Tip II şeker hastalığı, ortalama olarak, hastalığın komplikasyonlarının şiddeti ile ilişkiye sahip gibi görünen yüksek (0.84μg / L veya 0.84ng / mL) serum molibden seviyeleri sergilemektedir. [28] Hemodiyaliz hastalarının serum molibden seviyesinin yükseldiği (5.79ng / g, sağlıklı bireylerde 0.81ng / g ile karşılaştırıldığında) görülmüştür. [29]

Aksi halde sağlıklı yetişkin erkeklerde (günde 22 ug) önerilen günlük alımın % 50’sinin tüketilmesi, ya 14 gün sonra molibden serum düzeylerinde önemli bir azalmaya neden olmuştur [27] veya başka türlü sağlıklı olan erkekte molibden dengesinde azalma ile sonuçlanmıştır. Normal bir beslenme eksikliğinden kaçınmak için yeterli miktarda molibden sağlamakla birlikte, bu çalışmalar, az miktarda alıma cevap olarak serum seviyelerinin birkaç hafta içinde azalabileceğini göstermektedir.

2.3 Organlardaki Dağılımı

Emilim sonrasında, molibden karaciğere taşınır ve fazlası safra atılır ve bağırsaklarla karaciğer-bağırsakda bir atılım / yeniden sindirim döngüsü oluşur. [30] Fare çalışmalarında molibden aşırı alımları bu organlarda (böbrekler ve adrenallerde daha fazla değişikliklere neden olurken) karaciğer, böbrekler, adrenal bezler ve bağırsaklarda tercihen birikir gibi gözükmektedir. [30]

2.4 Vücuttan Atılımı

Molibden hem idrarda hem de dışkılarda doza bağımlı bir şekilde yok edilir. [27] Düşük dozlarda (22μg) dışkı eliminasyonunda; % 10’dan% 40’a göreceli bir artış olduğu ve bunun da muhtemelen toplam atılımda bir azalmaya olduğu bildirilmiştir. [24]

Bu dozaj aralığının alt sınırı (günde 24-122 ug), serumda molibden dengesini oldukça iyi koruduğu görülmektedir [23] , dışkı atılımının göreceli olarak artmasıyla ilişkili olan günlük dozlar 466-1468μg vücudu pozitif bir hale getirirken kalıcılığın elimine edilmesi aştığı molibden dengesidir. [23]

Molibden esas olarak standart dozlarda idrar yolu ile giderilir. Daha yüksek dozlarda (450μg + günlük) vücut da tüm fazla molibdeni tamamen yok edemediği halde dışkı atılımına geçiş olur. Bu, molibdenin genel olarak tutulmasını sağlar.

3 Glukoz Metabolizması ile Etkileşimleri

3.1 Tip II Diyabet

Tip II diyabetik hastalarda, serum molibden konsantrasyonları diyabetin şiddeti ile diyabetin hafif-orta dereceli komplikasyonları olan hastaların% 25’inde, ciddi komplikasyonlara sahip olanların ise referans değerlerin üst sınırından daha yüksek bir serum konsantrasyonuna sahip olanların% 58’i ile ilişki göstermiştir ( 1.2μg / L). [28] İdrarda molibden hafif-orta dereceli komplikasyonlara kıyasla ciddi komplikasyonlara sahip diyabetiklerde daha düşük görüldü. [28] Böbrek hasarında, molibden hemodiyalizden önce serumda daha yüksek gibi gözükmektedir. [32]

Serum molibden, tip II diyabetli kişilerde bozulmuş böbrek fonksiyonlarında ikincil olabilen (öncelikle böbrekler tarafından yok edilir) molibden tutulmasına neden olurken daha yüksek görünmektedir.

4 Hormonlarla Etkileşimi

4.1 Östrojenler

Dişi farelerde içme suyunda ek molibden verilen çalışma (5-100mg / L ve diyette 0.025mg / kg), 10mg / L veya daha yüksek konsantrasyonların östrus döngüsünü uzattığını belirtti. [33] Bununla birlikte, daha sonraki bir çalışmada 90 günde 5, 17 veya 60 mg / kg daha yüksek dozlar kullanıldığında bu etkiyi bulamadı. [31]

Molibdenin farelerde östrojen ile nasıl etkileşime girdiğine dair karışık deliller vardır ve daha fazla kanıt gerekiyor.

4.2 Androjenler

Kısırlarda örneklenen erkeklerde, molibdenin yüksek kan konsantrasyonlarının serumda düşük testosteron konsantrasyonları ile ilişkili olduğu kaydedildi. [34]

Bir gözlemsel çalışma, molibden ve testosteron arasında ters bir ilişki bulmuştur ancak şu anda molibdenin nedensel bir rolü olup olmadığı veya kısırlığın yalnızca bir biyolojik belirteci olup olmadığı belirsizdir.

5 Cinsellik ve Gebelik

5.1 Gebelik ve Doğum

Diyetteki molibden için halen bilinen en büyük ihtiyaç, embriyonik gelişimin ilk aşamalarında, kısmen de hızla gelişmekte olan beynin sülfit oksidaz tarafından üretilen sülfatlanmış moleküllere erişme ihtiyacı nedeniyle olduğu görülmektedir. [33] [1] Bununla birlikte dişi sıçan, içme suyundaki fazla molibden (10-100 mg / L, ancak 5 mg / L değil) yavruların boyutunu ve ortalama ağırlığını azalttığı görülmektedir; dışkıda tekrar emilimi artarken gebelik oranı etkilenmedi. [33]

Bu çalışmada kaydedilen östrüs değişiklikleri [33] , sıçanlarda daha yüksek dozlarla (60 mg / kg’a kadar) çoğaltılan başarısız olmuştur, ancak bu çalışmada doğurganlık test edilmemiştir.[31]

Hayvan çalışmaları, molibden alımının çok yüksek olmasının dışkıda yan etkilere yol açabileceğini göstermektedir.

6 Güvenlik ve Yan Etkileri

6.1 Genel

Farelerde, değişen dozlarda molibden (sodyum molibdat dihidrat olarak) 90 gün içinde uygulanması, ölüm oranında artışa neden olmadığı gibi, doğurganlığın azalmasıyla da ilişkili görünmüyor. [31] Kontrol altında organ yapısı (böbrek ve adrenal) bazı değişiklikler nedeniyle en düşük gözlemlenen yan etki düzeyi (LOAEL) günde 60 mg / kg olarak tespit edildi, ancak gözlemlenen yan etki düzeyi (NOAEL), günde 17 mg / kg olarak belirlenmiştir. [31]

60 mg / kg’da görülen böbreklerdeki küçük değişiklikler bir başka çalışmada 80 mg / kg’da (ancak 40 mg / kg’da) nefrotoksisite (böbrekler için zararlı yan etkiler) belirtileri görülmediğinden zarar gelebilir. [35]

• LOAEL : Deney veya gözlem yoluyla saptanan, bir organizmanın morfolojisinin, fonksiyonunun, kapasitesinin, büyümesinin, gelişiminin veya ömrünün olumsuz bir şekilde değiştirilmesine neden olan en düşük konsantrasyon veya miktardır.
• NOAEL : İlaç endikasyonlarına ve farmakolojik terapötik yan / yan etkilerine bağlı olarak kalifiye personel (farmakolog, toksikolog) tarafından belirlenir veya önerilir.

Diyet bakırında bir değişiklik olmamasına karşın molibden alımıyla (60 mg / kg’da üç kat artış) böbrek bakır konsantrasyonlarında bir artış kaydedildi. [31] Bakırın böbrekler üzerindeki yan etkileri nedeniyle, [36] bu molibdenin nefrotoksik (böbrekler için zararlı yan etkiler) etkilerinde rol oynayabilir.

Sıçanlarda molibden yan etkisi üzerine yapılan bir araştırma, en düşük görülen yan etki düzeyi (LOAEL) 60 mg / kg olan, hiçbir gözlenmeyen yan etki düzeyi (NOAEL) 17 mg / kg olduğunu bildirmiştir. Bu, böbrek yan etkilerin bilinen bir nedeni olan böbrek bakır konsantrasyonlarının artmasına bağlı olabilir.

6.2 Örnek Durum Raporları

Bir erkek hastada 30’lu yaşların sonlarında bir olgu sunumu, 300-800μg molibdenin 18 gün süreyle tüketildiğinde (kısmen yüksek molibden desteğinden dolayı), psikoz ve halüsinasyonlar gibi nörolojik semptomlarla sonuçlanarak büyük nöbete ve kortikal beyinde hasara neden oldu. [37] Hastaya şelasyon tedavisi ile başarı gösterildi, ancak nedeni göstermek için ek maddenin yeniden verilmesine çalışılmadı. [37]

En az bir vaka raporunda, diyet takviyelerinin yüksek molibden alımını psikoz ve nöbetlerin gelişimini teşvik ettiğini ileri sürdü.

Kimyasal İsimler: Molibden; 7439-98-7; Molibden (6 +); Molibden, elementel; Molibden (6+) iyonu; MChVL
Moleküler Formül: Mo
Moleküler Ağırlık: 95.95 g / mol

Bilimsel Destek ve Referans Metni

Molibden Referanslar

1. Molibden: önemli bir eser element.
2. Toplam diyetlerde molibden, nikel, kobalt, vanadyum ve stronsiyum.
3. Sık tüketilen gıdalarda bakır, selenyum ve molibden içeriklerinin analizi ve koreli yetişkinlerde günlük alımlarının tahmini.
4. Metallerin Toksikolojisi üzerine El Kitabı (Üçüncü Baskı) – Molibden.
5. İçme suyundaki molibden.
6. Ülke çapında içme suyu ve kardiyovasküler hastalıklar üzerine ön rapor.
7. Diyet referansı alımları: A vitamini, K vitamini, arsenik, bor, krom, bakır, iyot, demir, manganez, molibden, nikel, silikon, vanadyum ve çinko.
8. Besin ve sağlıkta bakır, molibden, selenyum veçinko’nun  rolü .
9. Xanthine Oxidase ile İlgili Yeni Bir Diyet Faktörü.
10. Molibden olarak ksantin oksidaz faktörünün belirlenmesi.
11. MOLİBENEN OLARAK XANTHINE OKSİDAZ FAKTÖRÜNÜN İZOLASYONU VE TANIMLANMASI.
12. Hepatik sülfit oksidaz. Molibden merkezinin ferricyanide tarafından geri dönüşümsüz inaktivasyon alanı olarak tanımlanması.
13. Metalloflavoproteinler üzerinde çalışmalar. III. Aldehit oksidaz: bir molibdoflavoprotein.
14. Herediter ksantinüri: iki olgu sunumu.
15. Asemptomatik kalıtsal ksantinüri: Bir olgu sunumu.
16. Sülfit oksidaz eksikliği: Doku ve idrarda sülfat esterleri.
17. Molibden-kofaktör içeren enzimler: yapı ve mekanizma.
18. Molibden kofaktör içeren enzimlerin yapısal bir karşılaştırması.
19. Diyette Molibden: Amerika Birleşik Devletleri’nde ortalama günlük alım tahmini.
20. Molibden biyolojik işlevinin moleküler temeli. Sıçanlarda tungstenin ksantin oksidaz ve sülfit oksidaz üzerine etkisi.
21. Molibdenin biyolojik işlevinin moleküler temeli: sülfit oksidaz ile bisülfit ve SO2’nin akut toksisitesi arasındaki ilişki.
22. Uzun süreli total parenteral beslenme sırasında amino asit intoleransı molibdat tedavisi ile tersine döndü.
23. Molibden emilimi, atılımı ve tutulması, genç erkeklerde, dietil molibdenin beş girişinde stabil izotoplarla çalışıldı.
24. Genç erkeklerde tükenme ve tekrarlama sırasında stabil izotoplarla çalışılan molibden emilimi, atılımı ve tutulması.
25. İnsan kanında selenyum, molibden ve vanadyum.
26. Nötron aktivasyon analizi ile insan serumundaki molibdenin belirlenmesi.
27. Plazma molibden diyet molibden alımını yansıtır.
28. Diyabetes mellitus tip 2’de eser elementlerin durumu: Tipik komplikasyonların gelişiminde molibden ve bakır arasındaki etkileşimin olası rolü.
29. Çift odaklı ICP-MS ile belirlenen insan serumundaki eser ve ultratrace elementleri için referans değerler.
30. Molibden – bu önemli bir eser metaldir.
31. Sıçanlarda sodyum molibdat dihidratın 90 günlük subkronik toksisite çalışması.
32. Uzun süreli hemodiyaliz gerektiren hastalarda molibden üzerine klinik çalışmalar.
33. Diyet molibdeninin dişi sıçanların östrus aktivitesi, doğurganlığı, üremesi ve molibden ve bakır enzim aktiviteleri üzerindeki rolü.
34. Metallere ve erkek üreme hormonlarına çevresel maruziyet: dolaşımdaki testosteron, kan molibdeniyle ters ilişkilidir.
35. Molibden maruziyetine bağlı hafif böbrek yetmezliği: Distal tübüler etkinin bir belirteci olarak idrar kallikrein atılımı.
36. Bakır yüklü sıçanda toksisite ve toleransın hücresel mekanizmaları. III. Böbreklerde ultrastrüktürel değişiklikler ve bakır lokalizasyonu.
37. “Lucor metallicum” ailesinin yeni bir üyesi olan bir diyet molibden takviyesinden akut insan molibden toksisitesinin bir vaka raporu.